ارتباط بین چاقی و سندرم روده ی تحریک پذیر در بزرگ سالان ایرانی

مقدمه: مطالعات اندکی به بررسی ارتباط بین سندرم روده ی تحریک پذیر (ibs یا irritable bowel syndrome) و چاقی پرداخته اند. مطالعه ی حاضر، با هدف بررسی ارتباط ibs با چاقی و چاقی شکمی انجام شد. روش ها: در این مطالعه ی مقطعی، 4763 بزرگ سال ایرانی پرسش نامه ی مربوط به اطلاعات دموگرافیک و ibs را تکمیل نمودند. اطلاعات حاصل از قد، وزن و دور کمر افراد جهت محاسبه ی شاخص توده ی بدنی و تعیین چاقی شکمی مورد استفاده قرار گرفت. شیوع و فرکانس علایم ibs و زیر گروه های آن با استفاده از نسخه ی فارسی شده ی rome iii مورد ارزیابی قرار گرفتند. یافته ها: ibs در افراد با چاقی شکمی (25 درصد) در مقایسه با افراد طبیعی (18 درصد)، شایع تر بود. به علاوه، این افراد خطر بیشتری برای ابتلا به فرکانس بالاتر علایم حتی بعد از تعدیل عوامل زمینه ای بالقوه داشتند؛ هر چند کنترل این عوامل سبب کاهش این ارتباط می شود. همچنین، ibs-mixed شیوع بیشتری در بین افراد دارای چاقی شکمی داشت (72/6-09/1 :ci 95 درصد، 71/2 = or یا odds ratio). هیچ ارتباط معنی داری بین شیوع ibs و چاقی عمومی وجود نداشت. هر چند افراد چاق بیشتر مستعد ابتلا به ibs-diarrhea بودند (30/2-98/0:ci 95 درصد، 51/1 = or). به علاوه، افراد دارای اضافه وزن فرکانس بالاتری از علایم ibs-diarrhea را داشتند (08/5-24/1 ci: 95 درصد، 51/2 = or). نتیجه گیری: چاقی عمومی و شکمی، با فرکانس علایم ibs بیشتر از شیوع ibs ارتباط دارد. همچنین، این ارتباط بین چاقی و زیر گروه ibs-diarrhea بیشتر است.